परवा रात्री दै. लोकसत्तेची 'चतुरा' पुरवणी चाळत होते. त्यातील 'प्रतिसाद' ह्या सदराने लक्ष वेधले. एखादी (वाचकांनी पाठवलेली) ओळ देऊन, वाचकांना त्यावर आधारित कविता करायचे आवाहन करायचे, असे काहीसे त्याचे स्वरूप आहे. मेंदूला चालना म्हणून मी प्रयत्न करायचे ठरवले. दुसऱ्या दिवशी सुट्टी असूनही एका training करता officeला जायचे होते. कवितेचा विषय तसा मनात घोळतच होता आणि चक्क दुपारी चहाच्या सुट्टीत सहजपणे कविता सुचली.
करूया एकदातरी पंढरीची वारी,
नाचूया आनंदे, म्हणत हरी-हरी.
बसूया थोडावेळ देवाचिये द्वारी,
घेऊया अंगावरी पावसाच्या सरी....
नांदूया सौख्यभरे आपापल्या परी,
गाऊया मस्त, मारत सायकलवरून फेरी.
बागडूया स्वच्छंद घेत स्वतःभोवती घेरी,
घेऊया अंगावरी पावसाच्या सरी....
खेळूया निवांत पिल्लांशी दारी,
हसूया मनमोकळे, स्वतःवरती तरी!
खाऊया मनसोक्त भाजी-भाकरी,
घेऊया अंगावरी पावसाच्या सरी....
झोपूया निर्धास्त मायेचिया घरी,
जगूया बिनधास्त विसरून चाकरी.
बघूया करून स्वप्नांवरी स्वारी,
घेऊया अंगावरी पावसाच्या सरी....
3 comments:
chhan, thodese wishful thinking - pan arthat havehavese vatanare.
जगूया बिनधास्त विसरून चाकरी - kash! :)
gheuya angawari pawsachya sari,
lihuya ka ekhada lekh punha marathi blog wari?
मस्त आहे कविता! एकदम मजेशीर..
Post a Comment