नंदनमुळे माझी 'त्रिवेणी' ह्या काव्यप्रकाराशी ओळख झाली. गुलझारांच्या त्रिवेणी ह्या काव्यसंग्रहाचा शांता शेळकेंनी केलेला अनुवाद वाचनात आला. गुलझारांची त्रिवेणीची संकल्पना मला फारच आवडली. अवघ्या दोन वाक्यात एखादा विचार मांडायचा आणि तिसऱ्या ओळीत त्या विचाराला वेगळे वळण द्यायचे किंवा त्याच विचाराला अधिक ठासवायचे - मला हे आव्हानात्मक वाटले. पहिली त्रिवेणी लिहिली आणि मग त्याचा छंदच लागला.
मला सुचलेल्या काही त्रिवेण्या तुमच्यापुढे मांडत आहे. त्या कितपत त्रिवेणीचे कायदे पाळतात हे तुम्हीच ठरवा आणि मला नक्की कळवा.
नको माणसांचा गोंगाट, वाहनांची वर्दळ...
मला शांतता हवी आहे.
पण मनातला दंगा शांत होईल तर शपथ!
~~~
"सुख देऊ का दुःख?" मला देवाने विचारले.
"अर्थातच सुख" मी चटकन म्हणाले.
दुःखामुळे सर्जनशीलता बहरणार असेल तर मी तेही सोसेन.
~~~
पैसा, प्रकृती, प्रेम, सौंदर्य, बुध्दी...
बरच लागतं हो जगायला!
मला मात्र स्वास्थ्य आणि माझा ध्यास पुरेसा आहे...
~~~
इ-युगातल्या लोकांचं भाग्य थोर,
संपर्काच्या, संवादाच्या सोयी अनेक.
आपल्याच माणसांपासून दूर जाणं हे ही त्यांचच नशीब!
~~~
प्रेम, राग, दया, असहायता, कृतज्ञता...अनेक भावना दाटतात जेव्हा मी तुझ्याबद्दल विचार करते.
तुला काय वाटत असेल माझ्याबद्दल?
टाळी एका हाताने थोडीच वाजते!
~~~
एखाद्याला समजून घेणे कठीण,
स्वतःच्या अपेक्षा त्याच्यावर न लादणे हे ही अवघड.
प्रत्येकजण असतो आरूढ आपल्याच ध्रुवावर!
~~~
एकमेकांशिवाय जगता न येणे हे खरं प्रेम?
का एकमेकांबरोबर आनंदाने जगता येणे हे खरं प्रेम?
प्रेमातही श्वास घ्यायला जागा हवीच की!
~~~
कधी कधी शब्दांनी व्यक्त होतं,
कधी डोळे बोलून जातात.
आपल्या नात्याला लाभलेली मनकवडेपणाची झालर मला सर्वात प्रिय आहे.
~~~
"मी तुझी आहे. मीही तुझाच आहे".
ते रोज एकमेकांना सांगत.
आजकाल प्रेमाची बेडी अडकविण्याच्या विरोधात तेच प्रचार करतात.
~~~
तो तिचा सुर्य होताच.
"तू माझी चंद्रकला होशील का?" तिच्या मनातलेच त्याने विचारले.
चंद्रावरच्या डागांच्या विचाराने तिचा होकार मात्र मनातच राहिला.
~~~
तुम 'क्यों' के पीछे पड़े हो,
मुझे 'क्यों' की पर्वा नही हैं...
कंबख्त दिल तो 'क्यों' जानकर भी बेहेकेगा!
~~~
तुमपे हक्क जताए भी कैसे,
ना तुम अपने हो ना हो पराये...
हम तो समझते हैं, पर दिल-ए-नादाँ...उसे कौन समझाए?
दुवे
